Dioda Schottkiego (zwana też jako dioda barierowa Schottkiego lub dioda nośna na gorąco) jest dość popularną diodą półprzewodnikową, która wyróżnia się nietypowym złączem. Swoją nazwę dioda zawdzięcza niemieckiemu fizykowi – Walterowi H. Schottky’emu.
Diodat Schottkiego jest diodą półprzewodnikową utworzoną przez połączenie półprzewodnika z metalem. Ma niski spadek napięcia w przód i bardzo szybkie przełączanie.
Jak zbudowana jest dioda Schottkiego?
Dioda posiada połączenie metal-półprzewodnik zamiast połączenia półprzewodnik-półprzewodnik, jak w konwencjonalnych diodach, tym sposobem napięcie powstaje pomiędzy metalem a półprzewodnikiem, tworząc barierę Schottkiego. Typowe używane do tego metale to molibden, platyna, chrom lub wolfram, podczas gdy półprzewodnikiem jest zazwyczaj krzem. Strona metalowa działa jak anoda, a półprzewodnik typu n działa jak katoda diody. Oznacza to jedynie, że prąd konwencjonalny może płynąć od strony metalowej do strony półprzewodnika, ale nie w przeciwnym kierunku. Właśnie bariera Schottkiego sprawia, że występuje bardzo szybkie przełączanie, ale również i niskim spadkiem napięcia.
Zalety diody Schottkiego:
– Dioda Schottkiego charakteryzuje się dwukrotnie mniejszym spadkiem napięcia w kierunku przewodzenia. Dzięki czemu w ten sposób jest odróżniana od standardowych diod krzemowych.
– Dodatkową zaletą jest niewielkie maksymalne napięcie wsteczne, które nie przekracza 100 V.
redakcja
